Het is lente, het seizoen waarin de bomen bloesemen en geuren.
De eerste warmere zonnestralen breken door. Het geeft hoop.
Met dank aan wat treinvertragingen, heb ik tijd om even te genieten aan de Brusselse Kunstberg en passeer ik langs een prachtige witte Japanse kerselaar in volle bloei. De fijne witte bloemetjes met een roos hartje zijn een lust voor het oog. Vincent Van Gogh wist de vergelijkbare amandelbloesem meesterlijk in verf te vangen op het schilderdoek.
Een nestje in de kruin kondigt nieuw leven aan, maar het zijn vooral de kleurrijk beschilderde vogels tussen de takken en de handschoenen aan de stam die mijn aandacht trekken. Er staan namen op geschreven. Vooral veel mannennamen, met hun leeftijd bij.
Bîla, 60 ans. Geoffray, 26 ans. Stefan, 47 ans. Mohamed en André, leeftijd niet leesbaar.
Het scheef hangende bordje vertelt me dat deze boom een levend monument is, ter ere van de doden van de straat. Het initiatief gaat uit van een Brussels collectief, dat sinds 2005 ijvert voor een waardig afscheid voor Brusselse Straatbewoners. De boom werd op 2 maart 2011 geplant. De tekst die bij de inhuldiging werd voorgedragen, neem ik over van hun website:
Straks planten we een boom.
Een tastbaar monument voor de doden van de straat.
Een rustige, stille getuige van een realiteit
waar vaak zomaar aan voorbij gegaan wordt.
Hij zal ook ‘op straat leven’, in weer en wind,
zonder beschutting, in de openbaarheid.
Een herinnering aan de hardheid van het straatleven.
We hopen dat zijn standvastigheid kracht moge geven
Aan zij die nog op straat leven.
Een boom leeft langer dan wij, hij toont ons de verschillende fasen van het leven elk jaar opnieuw –
Geboren worden, groeien, bloeien, vrucht dragen en uiteindelijk sterven.
We hopen dat de voorbijgangers aan de straatdoden zullen denken
Zolang die boom mag leven.
Straks planten we een boom
als levend symbool van de hoop.
Het is prachtig en ontzettend droevig tegelijk. Meer informatie vind je op http://straatdoden.brussels
Tussen tijd en ruimte 
Misschien het mooiste monument dat je kan krijgen, waar velen wel eens stil bij staan, om te genieten van de bloesems, de schaduw op een hete dag, of om de kleurenpracht in de herfst te bewonderen, te schuilen
voor de wind…. in schril contrast met het leven van een dakloze, waar iedereen met een grote bocht omheen loopt en het uitzonderlijk is dat iemand stopt en uit echte interesse een gesprek aangaat …
Dan toch nog een waardig en machtig aandenken aan hun leven waar we nu wel bij stilstaan … en ons in verwarring brengt …
LikeGeliked door 1 persoon